31 januari 2017

Goodbye Januari


Stiekem begin ik mijn terugblik op 31 december...dat is een dag die gewoon een beetje bij januari hoort toch... 

Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om geen oliebollen te pakken... in stukjes en beetjes en samen met mijn lief... Bakte we oliebollen... Gezellig zo samen!


De avond brachten we bij vrienden door. Ik half liggend op de bank, zittend op mijn grote skippybal en soms even lopen. Gezellig dat het was! We kunnen goed merken dat de jongens ouder worden en nu al dol zijn op vuurwerk afsteken. Dus tijd voor papa om dat actief te begeleiden en te helpen met experimenteren binnen bepaalde grenzen.



Dan is daar januari...Veel mensen vroegen naar mijn goede voornemen... Mijn bucketlist... Maar ik moet eerlijk bekennen ik heb er geen... Alles hangt eigenlijk af van mijn herstel... Natuurlijk heb ik wel dingen die ik graag zou willen, maar dat blijft allemaal erg afhankelijk van mijn herstel. .. Dus fit worden staat met stip bovenaan!


1 januari is ook altijd een tijd om te beginnen met een nieuw bijbels dagboek... Dit jaar kozen we deze.. Ben benieuwd... Prettig om in te lezen en zet aan tot nadenken!


Zondagmiddag wandelingetjes zijn er veel...Maar ook door de weeks. Jongens op steps, fietsen of gewoon te voet gaan mee en racen vooruit naar de bekende speelplekjes.. 



In de vakantie was er een vriendin op bezoek met haar zoons... Samen met die van mij gingen ze naar de skatebaan. Deze was bevroren... Tja wat doe je dan... Juist... op je billen eraf glijden .. Oeps... Haha gelukkig bestaan er wasmachines


Na de vakantie was Thomas nog een paar dagen ziek thuis. Best gezellig, maar ik merk dat ik ook wel genoeg heb aan mijn eigen lichaam om ...en om daarnaast ook nog voor een ziek jongetje te zorgen kost nog meer energie.. Maar goed... we ontdekte dat samen docu's kijken op Netflix erg gezellig is...Tips? Tales by Light en Chefs Table.. Ideaal en kindvriendelijk... Zeker als je een kind hebt wat ook van fotografie, natuur en koken houdt... Tja van wie zou hij dat nou hebben :)



Met restjes lunchen languit op de bank ik is prettig en doe ik ook veel... Mooi rustmomentje


Ik de afgelopen maand mezelf opgelegd om iedere week wat foto's te maken... Vaak gaat mijn fototoestel mee als ik ga wandelen.. of maak ik thuis iets wat ik kan fotograferen... Dit omdat ik merk dat ik ook echt leuke dingen moet doen, daar krijg ik energie van. En zolang ik niet languit in het gras ga liggen of 20x buk kan ik goed foto's nemen... En dat betekend positieve energie... 




En als ik dan Thomas de oudste mee neem krijg je zulke tafereeltjes... ook foto's maken!


Heerlijke weekendavondjes zijn dit... Muziekje aan... bak lego op tafel.... ahummm discolamp van de jongste aan...en ik geniet vanaf de bank mee..



Iedere dag schrijf ik in mijn boekje... Allerlei vragen komen voorbij... simpele, confontrerende, spannende, pijnlijke en hilarische... Vind het boekje nog steeds leuk!



Van kadootjes wordt ik altijd blij... De afgelopen tijd ben ik zo verwend...Een doosje bonbons, een tijdschrift, een fotografieboek van de kringloop, bloemen, kaartjes...Heerlijk.. Dank jullie wel lieve mensen!




Bible journaling is echt een belangrijk onderdeel van mijn dagen geworden. Ik maak iedere dag een tekening in mijn bijbel. Met op de achtergrond muziek of een lezing. .. Geestelijke vulling.. genoeg kan je er niet van krijgen!


En toen was er sneeuw... nou ja... er viel niet zo heel veel... maar het was sneeuw... En wat vond ik het eng, want het was glad, bang dat ik zou vallen en nog verder van huis zou zijn... Maar het ging goed en de jongens genoten van dat momentje. 



Toen de sneeuw 's avonds viel hebben we de jongens wakker gemaakt en vanachter het raam laten genieten van die bijna magische eerste sneeuw... Vind ik zelf altijd zo'n prachtig en moment om stil van te worden. Daar neem ik de jongens graag in mee... 


1x keer per week train ik in een Vrouwfit groep met andere meiden/vrouwen met ook allerlei soorten bekkenklachten. Fijn om daar herkenning te vinden en aan mijn lichaam te werken in samenwerking met mijn eigen fysio. Daarnaast train ik zeker 2-4 keer per week ook thuis nog. Dat vereist heel wat doorzettingsvermogen en discipline. Maar het is om sterker te worden. Al die kleine spieren te trainen die het nu zo zwaar hebben. 



Half januari toastte we op een zondagavond op een nieuwe start...Manlief heeft de afgelopen 8 jaar in de kerkenraad mogen dienen als diaken. Een mooie en waardevolle taak. Maar tegelijk is er ook heel veel tijd in gaan zitten en zijn wij blij met het vooruitzicht op vele rustige avonden en meer tijd voor elkaar en het gezin... 



Ik heb op het moment aardig wat hulp nodig.. Lieve mensen die extra dingen doen voor me... En soms is het heel erg fijn om zo iemand even te verrassen met een plantje of een doosje bonbons... En neeee dat is niet nodig roepen ze allemaal.. maar toch is het fijn om te doen, want hoe lief is het als iemand helpt!



Kleine dingen zijn belangrijk in het leven. Dat merk ik nu nog meer dan ooit.. Want mijn leventje en wereldje worden kleiner.. maar daarin is nog steeds zoveel moois en om van te genieten!... Deze sticker zit op mijn badkamer spiegel en herinnerd me er iedere dag van... En ja de spiegel moet schoongemaakt, maar daar let ik dan weer niet op ;)



De jongens even uitlaten en zelf even een frisse neus halen op zondag... Camera mee... gelukkig maar anders zou je zulke momentjes missen.. Ik zie ze... Door mijn cameralens... en mijn vinger blijft maar afdrukken, want dit beeld.. Hoe waardevol is dat.. Hoe mooi is dat,... Dit spontane!...


En tijdens zo'n wandeling kom je best spannende dingen tegen... en deze bikkel droeg geen handschoenen...brrrr



Koude dagen, betekend 's avonds warme chocolademelk met slagroom :)


Voor mijn werk ben ik deels thuis bezig. Maak ik deze schattige theeboeketjes. En werk ik wat administratie uit. Op mijn werk zelf doe ik wat vervangend zittend werk. Dat houd in, 25 minuten zitten, rondje lopen, weer een half uurtje ofzo werken en dan weer richting huis. Want dan is het op... 



Vorig jaar ging het op meerdere vlakken niet helemaal lekker en heb ik heel veel antibiotica geslikt, teveel mijn lichaam is van slag. Na dat ik goed geïnformeerd ben over probiotica ben ik ondertussen gestart met een kuur om alles weer op orde te krijgen!



Iedere dag loopt hij meer uit... De amaryllis die ik kreeg van mijn lief... Ben benieuwd wat voor kleur hij heeft!


Jongste ventje... onze avonturier... ontdekt door te doen... en tja dan kom je nog wel eens bij een dokter..Bij voorkeur in het weekend. Dit keer had hij een lelijke jaap in zijn duim, die we net niet helemaal vertrouwde en mochten we even langskomen.. Op zondagochtend.. Dus geen kerk, maar huisartsenpost... ;).. Is weer eens wat anders.. 


Soms heb ik ineens wat inspiratie... Om van een simpel gerecht wat bijzonders te maken.. Met hulp en wat trucjes maken we in het donker toch mooie en lichte foto's. De afgelopen maanden heb ik veel gelezen en geleerd over fotografie en leuk om het nu steeds meer in de praktijk te brengen. Verder ligt het echte koken en proberen voor mijn blog echt zo goed als stil... Soms heb in inspiratie die niet veel kracht kost en daar ga ik dan mee aan de slag.. Maar verder dan die mini receptjes kom ik niet en die zullen de komende tijd dus ook niet voorbij komen. Uitgebreide en grote recepten zijn van voor de tijd dat ik thuis zat... Nu ben ik extra blij dat ik vooruit werk en altijd te veel "materiaal" heb voor mijn blog... Mochten jullie je dus afvragen hoe ik soms nog complete menu's of taarten online kan zetten... Die komen dus uit voorraad ;)


Ideaal een schuur vol geweckte potten...en een vriezer met restjes.. Zo aten we lekker makkelijk en toch vers en home made chili con carne. 


Normaal had ik nooit bloemen staan... "Nee?"... nee ;)... als bloemist kocht ik bijna nooit bloemen.. maar nu ik heel de week thuis ben vind ik het wel extra fijn en gezellig als er wat op tafel staat... Nu geniet ik super van deze paarse tulpen... En nog wel het meeste van die ene met die witte vlammen...


Ijspret... Eindelijk konden we ook op het ijs. Ik niet natuurlijk... Ik heb langs de kant gewandeld en foto's gemaakt. Mijn mannen met schoenen op het ijs en de eilandjes spelen. Zelf ben ik eerder naar huis gegaan en de mannen aten frietjes en gingen nog verder met spelen op het ijs.. 


Thomas kocht samen met papa deze hyacintjes en eindelijk zijn ze uit en ruikt het hele huis geweldig!.... 


Hans zorgt 's ochtends voor de kinderen. Echt top dat hij dat overneemt, terwijl ik nog slaap. Hij zorgt dat ze aangekleed, met volle rugtassen op de fiets komen en richting school gaan. Ik baal ervan dat ik dit zelf niet kan doen... De avond ervoor maken we het brood klaar, het fruit en genoeg drinken..  En soms leg ik van zulke briefjes neer.... om toch nog even bij ze te zijn voor hun dag begint!


Helaas is er nog weinig vooruitgang in mijn eigen gezondheid. Er zijn wat extra onderzoeken geweest, waar wat extra dingen uitgekomen zijn, waar we verder mee aan de slag moeten. Ik heb het best druk met fysio, trainen, vervangend werk, doktersbezoekjes, wandelen en werken aan mijn geestelijke gezondheid. Ik merk dat dit alles je niet in de koude kleren gaat zitten. Gelukkig hebben we een geweldige familie en vriendenkring waar we heel veel steun van krijgen en waar ik mijn verhaal bij kwijt van. 



7 opmerkingen:

  1. Ik volg je meestal zomaar stilletjesonder reactie achter te laten. Maar deze keer wil ik je toch even zeggen dat ik het ontzettend groot van je vind hoe je je lichtpuntjes zoekt en vindt!! Ik wens je sterkte in de pijn en elke dag een zonnestraal (of meer natuurlijk)... Hartelijke groetjes van een stille volger, Marian

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een schitterende plaatjes. Je gezondheid en lichaam laten je echt in de steek. Wat frustrerend. Maar wat ga je er dapper mee om. Door andere dingen te zoeken maar ook door het te erkennen en het te laten zijn. Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een vriendin van mij is ook hulpbehoevend en arm. Ik help haar regelmatig als het mij uit komt. Omdat ze arm is, krijg ik nooit een cadeautje en daar ben ik blij mee. Nu kan ik het blijven doen omdat ik het wil en niet omdat ik er voor betaald word in de vorm van een cadeautje. Aan de andere kant staat ze voor mij klaar als het nodig is. Als ik oppas nodig heb: mijn kinderen zijn welkom. Loop ik vast in iets? Zij kan me weer op weg helpen. Voor mij zijn dit onbetaalbare cadeaus.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Ilse, wat heb ik veel aan jouw blog, het zijn pareltjes waar ik mij aan verwarm, waar ik moed uitput. Zelf ben ik nu al meer dan een jaar thuis na een zware operatie aan de rug, terug gaan werken is nog niet haalbaar....het is een dubbel gevoel, je wil wel maar vreest op je grenzen te botsen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me geregeld afvroeg, waar haalt ze de energie om zoveel te doen, hoe lang kan ze dat volhouden....ik weet wat het is om beperkt te zijn in je doen en laten en hoe druk het kan zijn, doktersbezoeken, fysio, en je doet alles trager, moet geregeld rusten. Ik herken er veel van, en wil je dan ook heel veel moed en kracht wensen. Uit deze periode groeien ook weer vruchtbare zaken, wees daar maar zeker van, God leidt ons en laat ons niet in de steek !! Heel heel veel moed en ik hoop nog lang van je blog te mogen genieten, erg bedankt voor je openhartigheid !!!! Knuffel !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Hilde... wat zat dat zwaar zijn! Na zo'n operatie...En hoe ik het vol hield... sterk lichaam, sterke geest, enorme doorzettingsvermogen en niet goed luisteren naar je lichaam... zo hield ik het vol.. nu... tja.. is het luisteren veranderd... en de rest werkt hard aan herstel! Heel veel kracht en rust toegewenst voor de komende tijd!

      Verwijderen